மகாத்மா காந்தியின் இறுதி ஊர்வலம்

காந்தி சுடப்பட்டார் என்ற தகவல், பிரதமர் நேருவுக்கு உடனடியாகத் தெரிவிக்கப்பட்டது. அவர் அலுவலகத்தில் இருந்து பிர்லா மாளிகைக்கு விரைந்தார். காந்தியின் உடல் அருகே மண்டியிட்டு அமர்ந்து, காந்திஜியின் ரத்தக்கறை படிந்த உடையில் தனது முகத்தைப் புதைத்துக்கொண்டு, குழந்தை போல அழுதார்.

சற்று நேரத்திற்குப்பின் காந்தியின் மகன் தேவதாஸ் காந்தியும், மந்திரி அபுல்கலாம் ஆசாத்தும் வந்து சேர்ந்தனர். இதற்குள் வெளியே பெருந்திரளான கூட்டம் கூடிவிட்டது. காந்தி இறந்துவிட்டார் என்பதை அறிந்து அவர்கள் கதறி அழுதார்கள். காந்திஜி உடலுக்கு பொதுமக்கள் அஞ்சலி செலுத்துவதற்கு ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது.

காந்தி உடலைச்சுற்றி பலர் அமர்ந்து பிரார்த்தனை செய்தார்கள். பகவத் கீதை வாசிக்கப்பட்டது. காந்தியின் உடலை தைலமிட்டு (லெனின் உடல் போல்) நிரந்தரமாக வைத்திருக்கலாம் என்று சிலர் தெரிவித்த யோசனையை, அவர் மகன் தேவதாஸ் நிராகரித்தார். மறுநாளே தகனம் செய்வது என்று தீர்மானிக்கப்பட்டது.

மறுநாள் அதிகாலையிலிருந்து வெளிநாட்டுத் தூதர்களும், தலைவர்களும், பிரமுகர்களும் வந்து அஞ்சலி செலுத்தியவண்ணம் இருந்தனர். காந்தியின் மூன்றாவது மகன் ராமதாஸ், நாகபுரியிலிருந்து 11 மணிக்கு விமானம் மூலம் வந்து சேர்ந்தார். அதன்பின் 11.15 மணிக்கு இறுதி ஊர்வலம் புறப்பட்டது. பீரங்கி வண்டியில் காந்தியின் உடல் வைக்கப்பட்டு, உடல் மூவர்ணக்கொடியால் பார்த்தப்பட்டது.

அந்த வண்டியில் நேரு, பட்டேல் உள்பட சில தலைவர்கள் இருந்தார்கள். முப்படைகளைச் சேர்ந்த 200 வீரர்கள், ராணுவ வண்டியை இழுத்துச் சென்றார்கள். 2 மைல் நீள ஊர்வலத்தில் சுமார் 15 லட்சம் பேர் நடந்து சென்றனர். "மகாத்மா அமரர் ஆனார்" என்று கூட்டத்தினர் குரல் எழுப்பினர். இடையிடையே பலர் காந்தியடிகளுக்குப் பிடித்தமான "ரகுபதி ராகவ ராஜாராம்" கீதத்தைப் பாடியபடி சென்றனர்.

ஊர்வலத்துக்கு மேலாக மூன்று விமானங்கள் பறந்து ரோஜா இதழ்களைத் தூவின. பீரங்கி வண்டியின் முன்னும், பின்னும் 4,000 ராணுவ வீரர்களும், 1,000 விமானப் படையினரும், 1,000 போலீசாரும், 100 கடற்படையினரும் நடந்து சென்றனர். ஊர்வலம், 5 மைல் தூரம் சென்று, மாலை 4.20 மணிக்கு யமுனை நதிக்கரை அருகில் உள்ள ராஜ கட்டத்தை அடைந்தது.

சந்தனக் கட்டைகளால் ஆன சிதையில் காந்திஜியின் உடல் வைக்கப்பட்டது.4.15 மணிக்கு மகன் ராமதாஸ், கற்பூரத்தைக் கொளுத்தி, "சிதை"க்குத் தீ மூட்டினார். கூட்டத்தினர் கதறி அழுதனர். "சிதை" 14 மணி நேரம் எரிந்தது. அதுவரை தொடர்ந்து பிரார்த்தனைகள் நடந்தன. பகவத் கீதை முழுவதும் வாசிக்கப்பட்டது.

27 மணி நேரத்துக்குப்பின், தீ முழுவதும் ஆறிய பின், அஸ்தி (சாம்பல்) சேகரிக்கப்பட்டது. அஸ்தியுடன் ஒரு துப்பாக்கி குண்டும் கிடந்தது. அஸ்திக் கலசம், பிர்லா மாளிகைக்குக் கொண்டு செல்லப்பட்டது. பெரும் பகுதி, கங்கை, யமுனை, சரஸ்வதி ஆகிய மூன்று நதிகளும் கலக்கும் திரிவேணி சங்கமத்தில் நேரு, பட்டேல், ஆசாத், சரோஜினி நாயுடு ஆகியோர் முன்னிலையில் கரைக்கப்பட்டது.

அஸ்தியின் ஒரு பகுதி, சிறு சிறு கலசங்களில் இந்தியாவில் பல்வேறு பகுதிகளுக்கும் எடுத்துச் செல்லப்பட்டு, காஷ்மீர் முதல் கன்னியாகுமரி வரை புனித நதிகளிலும், கடலிலும் கரைக்கப்பட்டது. பர்மா, இலங்கை, மலாயா, திபெத் ஆகிய நாடுகளுக்கும் சிறிது அஸ்தி அனுப்பப்பட்டது. காந்தி சுட்டுக் கொல்லப்பட்ட அன்று, நேரு ரேடியோவில் பேசினார்.

அமைதி காக்கும்படி மக்களைக் கேட்டுக்கொண்டார். குரல் தழுதழுக்க அவர் கூறினார்: "நமது வாழ்வின் ஒளி விளக்கு அணைந்து விட்டது. தேசத்தந்தை மறைந்துவிட்டார். ஆறுதல் பெறுவதற்கோ, ஆலோசனைகள் பெறுவதற்கோ இனி அவரிடம் போக முடியாது. எனக்கு மட்டுமின்றி, இந்த நாட்டின் கோடானுகோடி மக்களுக்கு இது ஒரு பேரிடி.

"மகாத்மா காந்தி தமது பணிகளை ஏற்கனவே முடித்துக்கொண்டு விட்டார் என்று நினைத்தால் அது தவறு. குறிப்பாக, பல சோதனைகள் சூழ்ந்துள்ள நிலையில் அவர் நம்மிடையே இல்லாதது பயங்கர பேரிடி. "ஒளி விளக்கு அணைந்துவிட்டது என்று நான் கூறினேன். ஒரு விதத்தில் அது சரியல்ல. கடந்த பல ஆண்டுகளாக இந்த நாட்டில் ஒளி வீசிக்கொண்டிருந்த அந்த ஒளி விளக்கு, மேலும் பல ஆண்டுகள் ஒளி பரப்பிக்கொண்டிருக்கும்.

ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்குப் பிறகும் அந்த ஒளி விளக்கை நம் நாட்டிலும், உலகம் முழுவதிலும் காணலாம்" இவ்வாறு நேரு கூறினார். உலகத் தலைவர்கள் அஞ்சலி "புத்தருக்குப்பின் இந்தியாவில் தோன்றிய மாமனிதர் மறைந்துவிட்டார்" என்று உலகத் தலைவர்கள் கண்ணீர் சிந்தினர்.

"அளவுக்கு மீறி நல்லவராக இருப்பதுகூட கொடியதுபோலும்" என்றார், ஜார்ஜ் பெர்னாட் ஷா இந்தியாவின் பெயரையே "காந்தி நாடு" என்று மாற்றலாம் என்று கூறினார், காந்தியின் மரணச்செய்தியை அறிந்ததுமே, அப்போது நடந்து கொண்டிருந்த ஐ.நா. சபைக்கூட்டம் ஒத்திவைக்கப்பட்டது. உலக நாடுகள் அனைத்திலும், அந்நாட்டுக் கொடிகள் அரைக் கம்பத்தில் பறந்தன.

தீர்க்கதரிசி தனது முடிவு நெருங்கிக் கொண்டிருக்கிறது என்பதையும், அது இயற்கையானது அல்ல என்பதையும் முன்பே உணர்ந்த தீர்க்கதரிசி காந்தியடிகள். "நோய்வாய்ப்பட்டோ, விபத்தினாலோ நான் மரணம் அடையமாட்டேன்.ஒரு கொலையாளியின் கையினால், கொள்கைக்காக உயிர் துறக்கும் தியாகியாக உயிர் துறப்பேன்" என்று சில நாட்களுக்கு முன்னதாக, காங்கிரஸ் தலைவர்களிடம் கூறினார். அதன்படியே, ஒரு இந்து தீவிரவாதியின் குண்டுக்கு இரையானார்.

காந்தியின் மறைவினால், இந்திய வரலாற்றில் ஒரு யுகம், ஒரு சகாப்தம் முடிவடைந்தது.

ஆரூர் முனா செந்திலு