நண்பர்களே என்றும் மாறாதவர்கள்

அகில இந்திய அளவில் நடந்த செக்ஷன் இஞ்சினியர் பதவிக்கான நடந்த ஆர்.ஆர்.பி நுழைவுத் தேர்வில் பல லட்சம் பேர் எழுதினர். அதில் தேர்வானவர்கள் வெறும் முப்பந்தைந்து பேர் மட்டுமே. இதில் நானும் ஒருவன். தேர்வானதால் என் சுற்றத்தார்கள் எனக்கு கொடுக்கும் பாராட்டு இதுவே.

என் அப்பா : என் பையன்னு நிரூபிச்சிட்டடா
என் அம்மா : எல்லாம் திருவாரூர் தியாகராஜர் சுவாமிகளின் அருளால் கிடைத்து விட்டது.
என் மனைவி : உங்க அறிவுக்கு முன்னால் இந்த தேர்வு சாதாரணம்டா, ஐ லவ் யூடா (செல்லமா டா போட்டுத்தான்ங்க கூப்பிடுவா)
என் தம்பி : நீ என் அண்ணன்னு சொல்றதுக்கே பெருமையா இருக்குடா
நான் படித்த ஐசிப் தொழில்நுட்ப கல்லூரியின் பிரின்சிபால் : நீ எழுதும் போதே எனக்கு தெரியும்டா, இந்த தேர்வில் தேர்வாகிவிடுவாய் என்று
என் நண்பர்கள் : மச்சான் பார்ட்டி டா (தேர்வு முடிவு வந்ததிலிருந்து வாரம் குறைந்தது மூன்று முறை நடக்கிறது.)


ஆனால் ஒரு வேளை நான் தேர்வாகியிருக்கா விட்டால் இவர்கள் என்ன சொல்லியிருப்பார்கள் என்று யோசித்த போது,


என் அப்பா : பொறுக்கி, தருதல நீயெல்லாம் திருந்தவே மாட்டடா
என் அம்மா : எப்பப் பார்த்தாலும் டிவி, கம்ப்யூட்டர் முன்னாடி உட்கார்ந்திருந்தா எப்படிடா பாஸாவ
என் மனைவி : நீ தேர்ச்சியடையாததற்கு நான் தான் காரணம்னு என் தலை உருளப் போகுது, உன்னை கட்டுனதுக்கு எனக்கு இதுவும் தேவை தான்.
என் தம்பி :நீ பனிரெண்டாவதுலேயே சங்கீதாவை சைட் அடிச்சு கோட்டை விட்டவன், இதுல மட்டுமா திருந்திடுவ.
நான் படித்த ஐசிப் தொழில்நுட்ப கல்லூரியின் பிரின்சிபால் : நீ படிக்கும் போதே குடிச்சிட்டு வந்து வகுப்பில் உட்கார்ந்தவன், நீ எழுதும் போதே எனக்கு தெரியும்டா பிரம்மஹத்தி
என் நண்பர்கள் : மச்சான் பார்ட்டி டா

வெற்றியிலும் தோல்வியிலும் தன்நிலையை மாற்றிக்கொள்ளாதவர்கள் என் நண்பர்களே, நண்பர்கள் வாழ்க,

ஆரூர் முனா செந்திலு