புது ஏரியாவும் புத்தகங்களின் சிறு விமர்சனமும்

ஒரு சின்ன கேப் விட்டால் அது அப்படியே வளர்ந்து பெரிய கேப்பாக மாறி விட்டது. நான் என்ன செய்ய, சொந்தப் பணிகளுக்கிடையே புத்தக கண்காட்சியில் வாங்கிய புத்தகங்களை படிக்க வேண்டிய அவசியமும் இணைந்துக் கொண்டதால் எழுதவே முடியவில்லை.

நிறைய நண்பர்கள் கேட்டுக் கொண்டே இருந்ததால் இன்று பதிவிடுகிறேன். நாளையும் நாளை மறுநாளும் இரண்டு சினிமா விமர்சனங்களும் தொடர்ந்து படம் பார்க்க போன கதையும் வர இருப்பதால் நீங்கள் தப்பிக்க வழியே இல்லை.

சில மாதங்களாகவே வேலை முடிந்தால் வீடு, வீட்டு வேலை என்று இருந்த நான், தம்பி மற்றும் பங்காளிகளின் கூட்டு முயற்சியுடன் மறுபடியும் வெளிநாடுகளுக்கு ஏற்றுமதி செய்யும் நிறுவனத்தை தம்பியின் பெயரில் துவங்கி இருக்கிறேன். அதனால் சற்று வேலைப் பளு அதிகமாக இருந்தது.

போன முறை தேங்காய் ஏற்றுமதி நல்ல முறையில் செய்து வந்து ஒரு மலையாளியின் துரோகத்தால் 5 லட்ச ரூபாய் பட்டை நாமம் விழுந்து கம்பெனியை மூடினேன். எனது 13 தோல்விகளில் அந்த நிறுவனமும் ஒன்று.

முயன்று கொண்டே இருப்பது தான் மனிதனின் செயல். அதற்கேற்ப இந்த முறை தவறுகளை களைந்து விட்டு கடல் உணவுப் பொருட்களை ஏற்றுமதி செய்ய இருக்கிறோம். நல்ல முறையில் முன்னேறுவோம் என்ற நம்பிக்கையின் அடுத்த படி இது.

புத்தக கண்காட்சியில் வாங்கிய புத்தகங்களை புயல் வேகத்தில் படித்து முடித்து வருகிறேன். மரப்பல்லியை முதலில் படித்த நான் வாமுகோமுவின் பால் ஈர்க்கப்பட்டு அவரின் எல்லாப் புத்தகங்களையும் படித்து முடித்து விட்டேன்.

மரப்பல்லி சரோஜாதேவி டைப் புத்தகங்களை எல்லாம் ஒன் ஸ்டெப் பேக் நிற்க வைக்கும். மனிதர் கலா ரசனை உள்ளவர். நாகரீகமாக ஜில்பான்ஸை நுழைக்கிறார். முழுப் புத்தகத்தையுமே நீங்கள் சிலாகித்து படிக்க வேண்டியிருக்கும். வக்கிரம் எங்குமே எட்டிப் பார்க்கவில்லை. சின்னப் பசங்களுக்கு மட்டும் படிக்க கொடுத்துடாதீங்க.

ராஜீவ்காந்தி சாலை சாரு கன்னாபின்னாவென்று திட்டியிருக்கிறாரே என்று முதல் நாளே படித்து முடித்து விட்டேன். படிக்க படிக்க கோவம் தான் வந்தது. எழுதியவரின் மனம் முழுக்க வக்கிர புத்தி என்பது வார்த்தைகளில் தெரிகிறது. இருப்பதை தான் எழுதினேன் என்று சொன்னால் கழிவறையும் இருப்பது தான் அதையும் உட்கார்ந்து ரசித்து எழுத வேண்டியது தானே. 

இது போன்ற எதிர்மறை விமர்சனங்கள் தான் இந்த புத்தகத்தை வாங்க வைக்கிறது என்பதால் இத்துடன் இதன் விமர்சனத்தை நிறுத்திக் கொள்கிறேன்.

வா.மணிகண்டனின் லிண்ட்சேலோஹன் புத்தகம் சில சிறுகதைகள் நன்றாக இருந்தது. சில யோசிக்க வைக்கிறது. சில வெகுசுமாராகவே இருக்கிறது. ஆனாலும் கொடுத்த காசுக்கு மோசமில்லை.

புத்தக கண்காட்சியில் வாங்கிய சுஜாதாவின் அனைத்து புத்தகங்களையும் படித்து முடித்து விட்டேன். எப்போதும் போல தலைவர் தலைவர் தான். ஒவ்வொரு புத்தக கண்காட்சியிலும் அவரின் புத்தகங்களை அதிகம் வாங்கி படித்து விட்டால் ஒரு நேரத்தில் அவர் புத்தகங்களில் படிக்காதவையே இல்லையே என்னும் நிலை வரும்போது தான் வெறுமை வரப் போகிறது. 

தினமும் இரவு 9 மணியிலிருந்து நள்ளிரவு 2, 3 மணிவரை புத்தகம் படிக்கிறேன். மறுநாள் வேலைக்கு போக சிரமமாக இருந்தாலும் படிக்கும் போது கிடைக்கும் சுகானுபவம் படிப்பதை கைவிடாதே என்று இழுக்கிறது. ஒரு நாளைக்கு 4 புத்தகங்கள் வரை படித்து விடுகிறேன்.

தி.ஜாவின் வெறி பிடித்த ரசிகர் நான். அவரின் மோகமுள் நாவலை ஒரு முறை முழுதாக படிப்பதற்கே நான்கு நாட்கள் வரை ஆகும். நான் அந்த புத்தகத்தை இது வரை 20 முறைக்கு மேல் படித்து இருக்கிறேன். எனது படிப்பு ஆர்வத்துக்கு தீனி போடும் மனிதர் அவர் தான். 

எனக்கு ஒரு பழக்கம் உண்டு. படிக்கும் போது களத்திற்குள் கற்பனையிலேயே புகுந்து விடுவேன். மோகமுள் நாவல் நடக்கும் அந்த காலத்து கும்பகோணத்தில் கதாபாத்திரங்களுடன் நான் பயணிப்பது போலவே எண்ண வைக்கும் அவரது எழுத்து. பக்கத்து வீட்டு வயதான கிழவரின் இளவயது மனைவி நடுராத்திரியில் நாயகனின் அறைக் கதவை நள்ளிரவில் தட்டி இருவரும் இணையும் காட்சியை படிக்கும் போது எனக்குள்ளே உணர்வுகள் பரவசமடையும். வாரே வாஹ் என்ன ஒரு பீலிங்.

இந்த முறை வாங்கிய அம்மா வந்தாள் நாவல் படிக்கும் போதும் எனக்கு அதே உணர்வுகள் தான் ஏற்பட்டது. இளவயது நாயகனும் சிறுவயதில் விதவையான நாயகியும் தனித்து ஒரு வீட்டில் இருக்க வேண்டிய சூழ்நிலை ஏற்படுகிறது. அந்த நேரத்தில் நாயகியின் சலனத்தையும் நாயகனின் ஒழுக்கத்தையும் மிக நுட்பமாக பதிவு செய்திருப்பார் தி.ஜா. நான் கூட அந்த வீட்டின் நெல் மூட்டைகளுக்குப் பின்னால் இருந்து கவனிப்பது போலவே நினைத்துக் கொண்டேன்.

இதே இப்போது வக்கிரமாக எழுதும் ஆட்கள் கையில் இந்த கரு சிக்கியிருந்தால் மிகவும் தரம் தாழ்ந்த நாவல்களுள் ஒன்றாக இது ஆகியிருக்கும். பிராமண குடும்பங்களே அவரது பாத்திரங்களாக படைக்கப்பட்டு இருக்கும். என்னவோ எனக்கு அந்த பகுதி சம்பாஷணைகளும் பழக்க வழக்கங்களும் புதிதாக ஈர்ப்பது போலவே இருக்கும்.

இப்போது தான் ஜெமோவின் வெள்ளையானையை கையில் எடுத்து இருக்கிறேன். ஜெமோவின் சின்னச் சின்ன கட்டுரைகள் படித்து இருந்தாலும் அவரின் முழு நாவலை படித்ததில்லை. இந்த நாவலில் அவரின் உவமைகளும் காட்சி விவரிப்பும் சுதந்திரத்துக்கு முந்தைய சென்னைக்கு நம்மை அழைத்துச் செல்கிறது. இன்று இரவுக்குள் முடித்து விடுவேன் என்று நினைக்கிறேன். 

இன்னும் படிக்காமல் மிச்சமிருக்கும் பெரிய நாவல் ஓநாய் குல சின்னம் தான். மற்றபடி பெரும்பாலான நாவல்களை படித்து முடித்து விட்டேன். இது தவிர பெரியார் புத்தக நிலையத்தில் வாங்கிய புத்தகங்கள் மற்றும் ரெட்டீ, வெலிங்ட்டன், இன்ன பிற சிறிய புத்தங்கள் தான் மிச்சமிருக்கின்றன. இன்னும் ஒரு வாரத்திற்குள் எல்லாத்தையும் முடித்து விடுவேன். பிறகென்ன எல்லாத்துக்கும் விமர்சனப் பதிவு போட்டு உங்களை கதற வைக்காமல் விட மாட்டேன்.

புத்தக திருவிழாவில் நான் நிறைய புத்தகங்களை வாங்குவது பார்த்து இவன் வீண் செலவு செய்கிறான். பணத்தை இறைக்கிறான் என்று என் அப்பா திட்டுவதைப் போல் பலரும் திட்டலாம். இது அப்படி அல்ல. நான் வருடம் முழுவதும் இதற்கென சிறு தொகையை சேர்க்கிறேன். 

மாதம் 800 ரூபாய் எடுத்து இதற்கென வைத்து இருக்கும் தனி பேங்க அக்கவுண்ட்டில் போட்டு விடுகிறேன். புத்தக கண்காட்சி வரும்போது எடுத்து புத்தகங்களும் இன்ன பிற செலவுகளும் இதிலேயே அடங்கி விடுவதால் புத்தகங்கள் நிறைய வாங்க முடிகிறது.

நீண்ட நாள் கழித்து எழுதுவதால் எந்த தங்கு தடையுமின்றி வார்த்தைகள் வந்து விழுகின்றன. எழுதுவதும் ஒரு வகையில் எனக்கு சுகானுபவமே, ஆனால் அதை படிப்பது தான் உங்களுக்கான நரகானுபவம்.

ஆரூர் மூனா